φταρμός

(I)

ο, Ν

φτάρμισμα, βασκανία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οφθαλμός, με σίγηση τού αρκτικού ο-, τροπή τού συμπλέγματος –φθ σε -φτ- (πρβλ. φθάνω: φτάνω) και ανομοιωτική τροπή τού -λ- σε -ρ- (πρβλ. αρμυρός < αλμυρός), βλ. και λ. φταρμίζω].

————————

(II)

ο, Ν

βλ. πταρμός.